"Passengers" filmine başlarken doğruyu söylemek gerekirse fazla ümidim yoktu. Oscar ödüllü Jennifer Lawrence'ı Açlık Oyunları'ndan beri başka projede izlememiştim ve Katniss Everdeen karakteri dışında başka bir kimliğe bürünmüş olarak nasıl oynadığını merak ettiğim için bir şans verdim. Ve filmin sonunda 'iyiki' demeyi başarttı.
Bunun sebebi de alışıldık uzay filmlerinde beklediğiniz şeyleri size vermemesiydi. Ve en önemlisi klasik uzay filmlerinden farklı bir sonla bitmesiydi. Filmin mutlu ama mutsuz diyebileceğimiz bir finali vardı. Anlatılmaz yaşanır.
Film konu olarak aslında diğer uzay filmlerinden farklı olarak bir aksiyonu da ele almıyor. Bu yanılgıyı bir de "Arrival" filminde yaşamıştım. Uzaylılarla mücadele filmi sanıyorsun ama bir bakıyorsun sana istediğini vermiyor. Ama film bittiğinde yine de bir doyuma varıyorsun. Sana duygusal bir haz bırakıyor geride. Bir düşündürüyor. Hatta sana hayat dersi bile veriyor. Evet, bu iki film aksiyon içeren bir doyumdan ziyade düşünsel bir doyum sağlayacak hatta belki de bakış açını değiştirebilecek nitelikte. Çünkü içerisinde ders niteliğinde replikler ve durumlar var.
Yani ruh haliniz aksiyon filmi izleme modundaysa bu iki film kesinlikle size göre değil. Özellikle "Arrival" da bir tane bile aksiyon sahnesi olduğunu hatırlamıyorum. Sadece tüm film "Ne zaman saldıracak bu uzaylılar?" dediğimi hatırlıyorum. Aynı şekilde Passengers'ı izlerken de (spoiler alert) bir çözüm yolu bulup dünyaya geri dönmelerini beklemiştim. İşte filmlerin büyüsü burada: Size beklediklerinizi vermiyor ama kendi verdikleri sizi tatmin ediyor.
Oyuncularına gelince; zaten ilk başta filmi kendine çeken oyuncuları diyebiliriz. Passengers filminde Jennifer Lawrence ve Chris Pratt. Daha ne olsun? Zaten filmin fazla oyuncusu yok. Toplasan bir elin parmaklarını bile geçmez.
Arrival'ın ise Amy Adams ve Jeremy Renner. Bunlar da Hollywood'un meşhurları. Amy Adams'ı ben Superman filminden tanıyorum. Ama oynadığı birçok film var. Jeremy Renner'la ise hangi filmi açsam karşılaşıyorum. Artık bir film izlerken o filmin içinde görünce şaşırmamaya başladım. Onu da ben şahsen Hansel ve Gretel'den beri severim.
Tekrar filmlere dönecek olursak bu iki film birer başyapıt olmasa da kesinlikle zaman kaybı değil. Aksine film kültürünüze birer artı katar.
Yorumlar
Yorum Gönder